Toda fria segue ela,
cobertor chamam seu nome,
como pedra se lançou,
pouco disse ao ir embora,
daquela porta assim partiu.

Na saudade fica ela,
com as voltas da esquina,
acabará chegando aquela,
que saudade ali deixou.

Mas na casa hoje só,
vive a planta que brotou.
Naquele dia em que partiu,
a esperança aqui chegou.